zasada, zgodnie z którą nic nie może być tym, czym jest, bez powodu przyczynowego lub innego, określającego, dlaczego tym jest. nic nie wydarza się za sprawą „ślepego losu”. w szczególności dwa alternatywne światy, nasz wszechświat i „wszechświat zwierciadlany”, podobny do naszego, ale z zamianą lewego na prawe, nie są rzeczywistościami alternatywnymi tak długo, jak długo nie istnieją między nimi na tyle istotne różnice, aby Bóg miał powód do wyboru jednego z nich.
zasada ta wiąże się się głównie z Leibnizem, dla którego jest ona jedną z głównych zasad poprawnego rozumowania, zarządzająca „prawdami faktu”. drugą zasadą Leibniza jest zasada sprzeczności zarządzająca „prawdami rozumu”. zasada trzecia, zwana zasadą najlepszego lub perfekcyjnego wyboru, wyjaśnia, dlaczego raczej ta, a nie inna możliwość aktualizuje się i pozwala stwierdzić, że świat rzeczywisty jest najlepszym z możliwych.
zasada ta ma jednak o wiele starsze korzenie. na przykład Demokryt mówił, że jego atomy mają wszystkie możliwe kształty, ponieważ wybór jednego kształtu byłby wyborem arbitralnym. w średniowieczu osiołek Buridana zdechł z głodu dlatego, że dano mu do dwóch żłobów podobne i równie atrakcyjne jedzenie, a on nie potrafił należeć powodu, dla którego miałby wybrać raczej jedno niż drugie.

___”słownik filozoficzny” a.r.lacey